Pomorskie Forum Pomocy Społecznej - 3.07.2014
W dniu 3 lipca 2014r., w ramach Pomorskiego Forum Pomocy Społecznej, odbyła się debata pt. Przemoc w rodzinie sama nie minie – odpowiedzialne, przemyślane i planowe działania służb i instytucji powołanych do przeciwdziałania przemocy w rodzinie na terenie gmin i powiatów.
Debatę prowadzili: Mirosława Jezior , dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gdyni oraz dr Marcin Szulc z Zakładu Psychologii Osobowości i Psychologii Sądowej Uniwersytetu Gdańskiego. Zaproszenie do grona panelistów przyjęli:
Godzinny wykład wprowadzający w tematykę wygłosił dr Marcin Szulc, następnie w dyskusji odniesiono się do następujących kwestii:
A oto, czego m.in. dotyczyły najciekawsze wypowiedzi:
Debatę prowadzili: Mirosława Jezior , dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gdyni oraz dr Marcin Szulc z Zakładu Psychologii Osobowości i Psychologii Sądowej Uniwersytetu Gdańskiego. Zaproszenie do grona panelistów przyjęli:
- Ewa Szczypior z Wydziału Polityki Społecznej Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego
- dr Maciej Dębski, socjolog
- Hanna Żółkoś – Margońska, kierująca Zespołem Interdyscyplinarnym w Gdyni
- Marek Hojczyk ze Specjalistycznego Ośrodka Wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie w Pruszczu Gdańskim
Godzinny wykład wprowadzający w tematykę wygłosił dr Marcin Szulc, następnie w dyskusji odniesiono się do następujących kwestii:
- Czego można się spodziewać po nowym Krajowym Programie Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie?
- Kwestionariusz szacowania ryzyka występowania przemocy – potrzeba stworzenia narzędzia również dla pracowników socjalnych
- Specyfika pracy zespołów Interdyscyplinarnych na terenie naszego województwa
- Ewolucja świadomości społecznej nt. osób uwikłanych w przemoc na przestrzeni ostatnich 5 lat
- Konieczność tworzenia gminnych, powiatowych i wojewódzkich programów PPwR. Rola badań socjologicznych u podwalin programu, diagnoza barier, najważniejsze elementy i podział odpowiedzialności.
A oto, czego m.in. dotyczyły najciekawsze wypowiedzi:
- Problem replikacji przemocy w rodzinie nie jest tak oczywisty, jak się powszechnie uważa.
- Homilopatia, czyli nadmierna opiekuńczość i pobłażliwość tez jest czynnikiem krzywdzenia dziecka.
- Praca ze sprawcą przemocy nie jest terapią. Terapia to leczenie. Tu mówimy o pracy korekcyjno – edukacyjnej.
- Dlaczego z 154 osób z grupy korekcyjno – edukacyjnej pracę ukończyło jedynie 37?
- Czy brak zgody na KLAPSA jest ingerencją w prawa rodziny?
- Dlaczego młodzież niektórych zachowań nie postrzega jako przemoc (w tym seksualnej)?
- Czy naprawdę finasowanie działań nie przekładających się na PKB (jak programy przeciwdziałania przemocy) jest niepotrzebne?
